راه رسيدن به آرزوها از منظر احادیث

نيّت
نيك
كردار نيك
شكيبايى
كار كردن براى سراى ماندگارى
تكيه كردن به خدا
كمك جستن از خدا

امام علي {ع} :   

عَجِبتُ للبخيلِ يَستعجِلُ الفَقرَ الّذي مِنه هَرَبَ ، و يَفُوتُهُ الغِنَى الّذي إيّاهُ طَلبَ ، فيعيشُ في الدُّنيا عَيْشَ الفُقراءِ ، و يُحاسَبُ في الآخِرةِ حسابَ الأغنياءِ( ميزان الحكمه، ج 1، ص507)

در شگفتم از بخيل كه فقر و نادارى را كه از آن گريزان است به سوى خود مى شتاباند و توانگرى و ثروتى را كه در پى آن است از دست مى دهد او در دنيا مانند تهيدستان به سر مى برد و در آخرت همچون توانگران از او حسابرسى مى شود.

امام جواد {ع} :   

ثلاث يبلغن بالعبد رضوان الله تعالي : کثرة الاستغفار ، و لين الجانب ، و کثرة الصدقة(مسند الامام الجواد، ص 247)

سه چيز است که بنده را به رضوان خدا مي رساند : 1 - زيادي استغفار ، 2 - نرمخويي ، 3 - صدقه بسيار دادن .

امام صادق {ع} :   

لَو كانَ على بابِ أحَدِكم نَهرٌ فاغتَسَلَ مِنهُ كُلَّ يَومٍ خَمسَ مرّاتٍ هَل كانَ يَبقى على جَسَدِهِ مِن الدَّرَنِ شَيءٌ ؟ إنّما مَثَلُ الصَّلاةِ مَثَلُ النَّهرِ الذي يُنقِي، كُلَّما صَلّى صلاةً كان كَفَّارَةً لِذُنوبِهِ إلاّ ذَنبٌ أخرَجَهُ مِن الإيمانِ مُقيمٌ علَيهِ .

( ميزان الحكمة ، ج 6،ص281)

اگر جلوي در خانه يكى از شما جوى آبى باشد و روزى پنج بار خود را در آن بشويد آيـا چركي بر تن او باقى مى ماند؟ حكايت نماز نيز حكايت جوى آبى است كه تميز و پاكيزه مـى كند ، هر نمازى كه بخواند گناهانش را پاك مى كند مگر گناهى كه او را از ايمان به در برد و بر آن مداومت ورزد.

امام حسن عسكري {ع} :  

أکيَس الکَيِّسِين مَن حَاسَبَ نَفسَه و عَملَ لِما بَعد المَوت(وسائل الشيعه، ج 16، ص 98)

زيرکترين زيرکان کسي است که به حساب نفس خويش پردازد و براي پس از مرگ خويش تلاش نمايد.

امام موسى بن جعفر {ع} :  

مَنْ اَرادَ اءنْ يَكُونَ اءقْوىَ النّاسِ فَلْيَتَوَكَّلْ علَى اللّهِ.( بحارالا نوار، ج 75، ص 327، ضمن ح 4.)

هركس ميخواهد قوى ترين مردم باشد بايد در همه امور، بر خداوند سبحان توکل نمايد.

رسولُ اللّه ِ {ص} :  

أكرِمُوا أولادَكُم و أحْسِنوا آدابَهُم يُغْفَرْ لَكُم .(ميزان الحكمه، ج 1، ص107)

به فرزندان خود احترام گذاريد و آنان را آداب نيكو بياموزيد تا آمرزيده شويد .

امام علي {ع} :   

لَا تَرَى الْجَاهِلَ إِلَّا مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً .( نهج البلاغه ، حكمت 70)

نادان جز به افراط و تفريط ديده نشود.

امام صادق {ع} :  

إنّ مِن تَمامِ الصَّومِ إعطاءَ الزَّكاةِ ـ يعني الفِطرَةَ ـ كما أنَّ الصَّلاةَ على النبِيّ (ص) مِن تَمامِ الصّلاةِ ، لأنّه مَن صامَ و لَم يُؤَدِّ الزَّكاةَ فلا صَومَ لَهُ إذا تَرَكَها مُتَعَمِّدا ( ميزان الحكمة ،ج 5 ، ص27)

تماميت روزه ، به دادن زكات (فطريه) است ، همچنان كه تماميت نماز به صلوات بر پيامبر (ص) مى باشد ؛ زيرا اگر كسى روزه بگيرد و زكات فطره را عمدا ندهد از روزه بى بهره است.

امام زين العابدين {ع} ـ مِن دُعائهِ لِوَداعِ شَهرِ رَمَضانَ ـ :   

السَّلامُ علَيكَ يا شَهرَ اللّه ِ الأكبَرَ و يا عِيدَ أوليائهِ ، السلامُ علَيكَ يا أكرمَ مَصحوبٍ مِنَ الأوقاتِ و يا خَيرَ شَهرٍ في الأيّامِ و الساعاتِ ، السلامُ علَيكَ مِن شَهرٍ قَرُبَتْ فيهِ الآمالُ ، و نُشِرَتْ فيهِ الأعمالُ ، السلامُ عليكَ مِن قَرِينٍ جَلَّ قَدرُهُ مَوجودا و أفجَعَ فَقدُهُ مَفقودا و مَرجُوٍّ آلَمَ فِراقُهُ ... السلامُ علَيكَ ما كانَ أطوَلَكَ على المُجرِمِينَ و أهيَبَكَ في صُدُورِ المُؤمِنِينَ!( صحيفه سجاديه ، دعاي 45)

امام زين العابدين (ع) ـ در دعاى خويش در وداع با ماه رمضان ـ گفت : بدرود اى بزرگترين ماه خدا ، و اى عيد اولياى خدا ؛ بدرود اى گرامى ترين اوقاتى كه [با ما] همراه بودى و اى بهترين ماه در ميان ديگر روزها و ساعتها . بدرود اى ماهى كه آرزوها در آن نزديك و اعمال و كردارها [ى نيك] در آن فراگير است ، بدرود اى همدمى كه وجودش گرامى و فقدانش دردآور و اميدى كه از دست دادنش رنج آور است. . . بدرود اى ماهى كه براى گنهكاران بس طولانى بودى و در سينه هاى مؤمنان بس پر شكوه .

الإمامُ عليٌّ (ع) :   

علَيكَ بالصَّومِ ؛ فَإنّهُ زكاةُ البَدَنِ . (ميزان الحكمة،ج5،ص26)

بر تو باد روزه گرفتن ، كه زكات بدن است .

رسول الله {ص} :   

مَن سَرَّهُ أن يَذهَبَ كثيرٌ مِن وَحَرِ صَدرِهِ فَلْيَصُمْ شَهرَ الصَّبرِ، و ثلاثةَ أيّامٍ مِن كُلِّ شَهرٍ (ميزان الحكمه،ج6ص400 )

هركه خوش دارد كه بسيارى از وسوسه هاى سينه اش زدوده شود ، در ماه صبر (رمضان ) و سه روز از هر ماه روزه بگيرد.

رسول الله {ص} :  

مَنْ لم يُغفَرْ لَهُ في شَهرِ رمضانَ ففِي أيِّ شهرٍ يُغفَرُ لَهُ ؟! ( ميزان الحكمة،ج4،ص521)

كسى كه در رمضان آمرزيده نشود ، پس در كدام ماه آمرزيده شود؟!

الإمامُ العسكريُّ {ع} ـ لمّا سُئلَ عن عِلَّةِ وُجوبِ الصَّومِ ـ :   

لِيَجِدَ الغَنِيُّ مَسَّ الجُوعِ؛ فَيَمُنَّ على الفَقيرِ ( ميزان الحكمة،ج6،ص391)

امام حسن عسكرى (ع) در پاسخ به پرسش از علت واجب شدن روزه فرمود : تا توانگر درد گرسنگى را بچشد و در نتيجه به نيازمند كمك كند.

الإمامُ عليٌّ {ع} :  

إنَّ رسولَ اللّه ِ (ص) خَطَبَنا ذاتَ يَومٍ، فقالَ : أيُّها الناسُ ، إنّهُ قد أقبَلَ إلَيكُم شَهرُ اللّه ِ بالبَرَكَةِ و الرّحمَةِ و المَغفِرةِ ، شَهرٌ هُو عِندَ اللّه ِ أفضَلُ الشُّهورِ ، و أيّامُهُ أفضَلُ الأيّامِ ، و لَيالِيهِ أفضَلُ اللَّيالِي ، و ساعاتُهُ أفضَلُ الساعاتِ ، هُو شَهرٌ دُعِيتُمْ فيهِ إلى ضِيافَةِ اللّه ِ و جُعِلتُم فيهِ مِن أهلِ كَرامَةِ اللّه ِ ، أنفاسُكُم فيهِ تَسبيحٌ ، و نَومُكُم فيهِ عِبادَةٌ ، و عَمَلُكُم فيهِ مَقبولٌ ، و دُعاؤكُم فيهِ مُستَجابٌ ... فَقُمتُ فقلتُ : يا رسولَ اللّه ِ ، ما أفضَلُ الأعمالِ في هذا الشَّهرِ؟ فقالَ: يا أبا الحسنِ، أفضَلُ الأعمالِ في هذا الشَّهرِ الوَرَعُ عن مَحارِمِ اللّه ِ عزّ و جلّ .( ميزان الحكمة ،ج4،ص518)

امام على (ع) فرمودند روزى رسول خدا (ص) براى ما خطبه اى ايراد كرد و فرمود : اى مردم! همانا ماه خدا ، با بركت و رحمت و آمرزش، به شما روى آورده است . اين ماه نزد خدا ، بهترين ماه است و روزهايش بهترين روزها و شبهايش بهترين شبها و ساعت هايش بهترين ساعتها . در اين ماه شما به ميهمانى خدا دعوت شده ايد و در زمره بهره مندان از كرامت خداوند قرار گرفته ايد . در اين ماه نفَس هاى شما تسبيح خداست و خواب شما عبادت است و اعمال شما پذيرفته و دعايتان مستجاب . . . من برخاستم و عرض كردم : اى رسول خدا! بهترين عمل در اين ماه چيست؟ پيامبر فرمود : اى ابا الحسن! بهترين عمل در اين ماه ، خويشتندارى از حرامهاى خداوند عزّوجلّ است .

رسول الله {ص} و سلم:  

رُبَّ صائمٍ حَظُّهُ مِن صيامِهِ الجُوعُ و العَطَشُ، و رُبَّ قائمٍ حَظُّهُ مِن قيامِهِ السَّهَرُ .(ميزان الحكمه،ج6،ص394)

بـسـا روزه دارى كـه بـهره او از روزه اش گرسنگى و تشنگى است و بسا شب زنده دارى كه بهره او از عبادت شبانه اش ، فقط بى خوابى است .

امام علي{ع} :   

الصِّيامُ اجتِنابُ المَحارِمِ كما يَمتَنِعُ الرجُلُ مِنَ الطَّعامِ و الشَّرابِ . (ميزان الحكمه،ج6،ص394)

روزه دورى كـردن از حـرامـهـاسـت ، هـمچنان كه مرد از خوردن و آشاميدن خوددارى مى كند.

امام الباقر{ع}  :   

خَطَبَ رسولُ اللّه ِ (ص) الناسَ في آخِرِ جُمُعَةٍ مِن شَعبانَ ، فَحَمِدَ اللّه َ و أثنى علَيهِ ثُمّ قالَ : أيُّها الناسُ ، إنّهُ قد أظَلَّكُم شَهرٌ فيهِ ليلةٌ خَيرٌ مِن ألفِ شَهرٍ و هُو شَهرُ رَمَضانَ ، فَرَضَ اللّه ُ صِيامَهُ و جَعَلَ قِيامَ ليلةٍ فيهِ بتَطَوُّعِ صلاةٍ كَمَن تَطَوَّعَ بصلاةِ سَبعينَ ليلةً فيما سِواهُ مِن الشُّهورِ .( ميزان الحكمة،ج4،ص519)

رسول خدا (ص) در آخرين جمعه ماه شعبان براى مردم خطبه اى ايراد كرد . ابتدا حمد و ثناى الهى گفت و سپس فرمود : اى مردم! همانا ماهى بر سر شما سايه افكنده كه در آن شبى هست بهتر از هزار ماه ، و آن ماه رمضان است . خداوند روزه خود را در آن واجب كرده و يك شب نماز نافله را در اين ماه برابر با هفتاد شب نماز نافله در ديگر ماهها قرار داده است .

امام علي (ع) :   

المُدَّةُ و إن طالَت قَصيرَةٌ ، و الماضِي لِلمُقيمِ عِبرَةٌ ، و المَيَّتُ لِلحَيِّ عِظَةٌ ، و لَيسَ لِأمسِ إن مَضى عَودَةٌ ، و لا المَرءُ مِن غَدٍ على ثِقَةٍ ، الأوّلُ للأوسَطِ رائدٌ ، و الأوسَطُ للآخِرِ قائدٌ ، و كلٌّ لِكُلٍّ مُفارِقٌ . ( ميزان الحكمه، ج 13، ص288 )

مدّت عمر هر اندازه هم دراز باشد، باز كوتاه است و آنكه رفته براى آنكه مانده عبرت است و مرده براى زنده ، مايه پند. ديروزى كه گذشت ديگر باز نمى گردد و آدمى به هيچ فردايى اطمينان ندارد. اولى راهنماى وسطى است و وسطى پيشرو ي آخرى و همه از هم جدا مى شوند.

رسول اللّه{ص} :   

الصَّومُ في الحَرِّ جِهادٌ( ميزان الحمه،ج6،ص399)

روزه گرفتن در هواى گرم جهاد است.