سبک هاي شوخ طبعي
همه سبک هاي شوخ طبعي مشکل زدا و غم زدا نیستند. برخی از سبک ها خود مشکل زا و غم زا هستند:
1- پر خاشگرانه
(مسخره کردن ديگران )
2- خود شکنانه (دلقک بازي براي خنديدن ديگران )
این دو
اوضاع را بدتر مي کنند [1]
1- خودارزنده ساز (حفظ روحيه در مقابل مشکلات با
نگاه شوخ طبعانه )
2- پيوند دهنده (شوخ طبعي به عنوان ابزار ارتباط و صميميت با
ديگران )
این دو را بايد پرورش داد.

امام علي {ع} :   

عَجِبتُ للبخيلِ يَستعجِلُ الفَقرَ الّذي مِنه هَرَبَ ، و يَفُوتُهُ الغِنَى الّذي إيّاهُ طَلبَ ، فيعيشُ في الدُّنيا عَيْشَ الفُقراءِ ، و يُحاسَبُ في الآخِرةِ حسابَ الأغنياءِ( ميزان الحكمه، ج 1، ص507)

در شگفتم از بخيل كه فقر و نادارى را كه از آن گريزان است به سوى خود مى شتاباند و توانگرى و ثروتى را كه در پى آن است از دست مى دهد او در دنيا مانند تهيدستان به سر مى برد و در آخرت همچون توانگران از او حسابرسى مى شود.

امام جواد {ع} :   

ثلاث يبلغن بالعبد رضوان الله تعالي : کثرة الاستغفار ، و لين الجانب ، و کثرة الصدقة(مسند الامام الجواد، ص 247)

سه چيز است که بنده را به رضوان خدا مي رساند : 1 - زيادي استغفار ، 2 - نرمخويي ، 3 - صدقه بسيار دادن .

امام حسن عسكري {ع} :  

أکيَس الکَيِّسِين مَن حَاسَبَ نَفسَه و عَملَ لِما بَعد المَوت(وسائل الشيعه، ج 16، ص 98)

زيرکترين زيرکان کسي است که به حساب نفس خويش پردازد و براي پس از مرگ خويش تلاش نمايد.

امام صادق {ع} :   

لَو كانَ على بابِ أحَدِكم نَهرٌ فاغتَسَلَ مِنهُ كُلَّ يَومٍ خَمسَ مرّاتٍ هَل كانَ يَبقى على جَسَدِهِ مِن الدَّرَنِ شَيءٌ ؟ إنّما مَثَلُ الصَّلاةِ مَثَلُ النَّهرِ الذي يُنقِي، كُلَّما صَلّى صلاةً كان كَفَّارَةً لِذُنوبِهِ إلاّ ذَنبٌ أخرَجَهُ مِن الإيمانِ مُقيمٌ علَيهِ .

( ميزان الحكمة ، ج 6،ص281)

اگر جلوي در خانه يكى از شما جوى آبى باشد و روزى پنج بار خود را در آن بشويد آيـا چركي بر تن او باقى مى ماند؟ حكايت نماز نيز حكايت جوى آبى است كه تميز و پاكيزه مـى كند ، هر نمازى كه بخواند گناهانش را پاك مى كند مگر گناهى كه او را از ايمان به در برد و بر آن مداومت ورزد.

امام موسى بن جعفر {ع} :  

مَنْ اَرادَ اءنْ يَكُونَ اءقْوىَ النّاسِ فَلْيَتَوَكَّلْ علَى اللّهِ.( بحارالا نوار، ج 75، ص 327، ضمن ح 4.)

هركس ميخواهد قوى ترين مردم باشد بايد در همه امور، بر خداوند سبحان توکل نمايد.

رسولُ اللّه ِ {ص} :  

أكرِمُوا أولادَكُم و أحْسِنوا آدابَهُم يُغْفَرْ لَكُم .(ميزان الحكمه، ج 1، ص107)

به فرزندان خود احترام گذاريد و آنان را آداب نيكو بياموزيد تا آمرزيده شويد .

امام علي {ع} :   

لَا تَرَى الْجَاهِلَ إِلَّا مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً .( نهج البلاغه ، حكمت 70)

نادان جز به افراط و تفريط ديده نشود.

امام زين العابدين {ع} ـ مِن دُعائهِ لِوَداعِ شَهرِ رَمَضانَ ـ :   

السَّلامُ علَيكَ يا شَهرَ اللّه ِ الأكبَرَ و يا عِيدَ أوليائهِ ، السلامُ علَيكَ يا أكرمَ مَصحوبٍ مِنَ الأوقاتِ و يا خَيرَ شَهرٍ في الأيّامِ و الساعاتِ ، السلامُ علَيكَ مِن شَهرٍ قَرُبَتْ فيهِ الآمالُ ، و نُشِرَتْ فيهِ الأعمالُ ، السلامُ عليكَ مِن قَرِينٍ جَلَّ قَدرُهُ مَوجودا و أفجَعَ فَقدُهُ مَفقودا و مَرجُوٍّ آلَمَ فِراقُهُ ... السلامُ علَيكَ ما كانَ أطوَلَكَ على المُجرِمِينَ و أهيَبَكَ في صُدُورِ المُؤمِنِينَ!( صحيفه سجاديه ، دعاي 45)

امام زين العابدين (ع) ـ در دعاى خويش در وداع با ماه رمضان ـ گفت : بدرود اى بزرگترين ماه خدا ، و اى عيد اولياى خدا ؛ بدرود اى گرامى ترين اوقاتى كه [با ما] همراه بودى و اى بهترين ماه در ميان ديگر روزها و ساعتها . بدرود اى ماهى كه آرزوها در آن نزديك و اعمال و كردارها [ى نيك] در آن فراگير است ، بدرود اى همدمى كه وجودش گرامى و فقدانش دردآور و اميدى كه از دست دادنش رنج آور است. . . بدرود اى ماهى كه براى گنهكاران بس طولانى بودى و در سينه هاى مؤمنان بس پر شكوه .

الإمامُ عليٌّ (ع) :   

علَيكَ بالصَّومِ ؛ فَإنّهُ زكاةُ البَدَنِ . (ميزان الحكمة،ج5،ص26)

بر تو باد روزه گرفتن ، كه زكات بدن است .

رسول الله {ص} :   

مَن سَرَّهُ أن يَذهَبَ كثيرٌ مِن وَحَرِ صَدرِهِ فَلْيَصُمْ شَهرَ الصَّبرِ، و ثلاثةَ أيّامٍ مِن كُلِّ شَهرٍ (ميزان الحكمه،ج6ص400 )

هركه خوش دارد كه بسيارى از وسوسه هاى سينه اش زدوده شود ، در ماه صبر (رمضان ) و سه روز از هر ماه روزه بگيرد.

رسول الله {ص} :  

مَنْ لم يُغفَرْ لَهُ في شَهرِ رمضانَ ففِي أيِّ شهرٍ يُغفَرُ لَهُ ؟! ( ميزان الحكمة،ج4،ص521)

كسى كه در رمضان آمرزيده نشود ، پس در كدام ماه آمرزيده شود؟!

الإمامُ العسكريُّ {ع} ـ لمّا سُئلَ عن عِلَّةِ وُجوبِ الصَّومِ ـ :   

لِيَجِدَ الغَنِيُّ مَسَّ الجُوعِ؛ فَيَمُنَّ على الفَقيرِ ( ميزان الحكمة،ج6،ص391)

امام حسن عسكرى (ع) در پاسخ به پرسش از علت واجب شدن روزه فرمود : تا توانگر درد گرسنگى را بچشد و در نتيجه به نيازمند كمك كند.

امام صادق {ع} :  

إنّ مِن تَمامِ الصَّومِ إعطاءَ الزَّكاةِ ـ يعني الفِطرَةَ ـ كما أنَّ الصَّلاةَ على النبِيّ (ص) مِن تَمامِ الصّلاةِ ، لأنّه مَن صامَ و لَم يُؤَدِّ الزَّكاةَ فلا صَومَ لَهُ إذا تَرَكَها مُتَعَمِّدا ( ميزان الحكمة ،ج 5 ، ص27)

تماميت روزه ، به دادن زكات (فطريه) است ، همچنان كه تماميت نماز به صلوات بر پيامبر (ص) مى باشد ؛ زيرا اگر كسى روزه بگيرد و زكات فطره را عمدا ندهد از روزه بى بهره است.

آثار ذکرخدا
ذکرخدا آثارمُثبَتِ فراوانی داردکه به گوشه ای ازآ ن اشاره می شود.
ذکرازآن جهت که با ذاکر, اتحّادوجودی می يابدوذکرخداباحضوراو همراه است ، پس  ذاکرخودرا درمَشهد خدا حاضرمی بيندوازکمال قرب وحضورطَرفِ وافری می  بنددلذابرمحورحيا ازبسياری ازافکارپليد ، اخلاق رذايل واعمال نکوهيده احترازمی کند:  ( ألم يعلم بأن الله يری) ودرمصاف با اهرمن درون وبيرون که اورابه هوی فرا می خواند  وبساط هوس رافراسوی او می گشايد برآنها پيروزمی شود به طوری که برای دفع هر  خطرآلودگی به گناه ؛ عادلانه محفوظ می ماند يابرای رفع محذورپديدآمده وگناه مرتکب  شده تائبانه ومُنيبانه کوشش می کند : ( قدأفلح من تزکی – وذکراسم ربّه فصلی ) ( والذين إذافعلوافاحشةً أوظلموا أنفسهم ذکروا الله فاستغفروا لذنوبهم ومن يغفرالذنوب  إلّا الله ولم يُصرّوا علی ما فعلوا وهم يعلمون ) که آيه اول می تواند مسئله دفع  گناه را تبيين کند چنانکه آيه دوم برای تحليل رفع گناه ازراه توبه وانا به درظلّ  يادخدا کافی است.
شيطان که عامل نسيان وسبب سهو ازحق و ذهول ازصدق است چون با ذکرخدا رَجم می شود ،  لذاياد خدای سبحان يکی ازدواثرمُثبَت راخواهد داشت : يکی آنکه مانع پديدۀ سهو و  غفلت است وبه اصطلاح جنبه دَفع خطرداردوديگرآنکه نسيان پديدآمده را به توجّه  والتفات تبديل می کند وبه اصطلاح، جنبه رفع خطررابه همراه دارد : ( وما أنسانيُه  إلا الشيطان أن أذکره) ، ( وامّا يُنسينّکالشيطان فلاتقعد بعدالذکری مع القوم  الظالمين )

باقی
در ادامه مطالب...