امام علي (علیه السلام) :
مَنْ أَصْلَحَ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاسِ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْيَاهُ وَ مَنْ كَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ كَانَ عَلَيْهِ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ.(نهج البلاغه،حكمت89)
كسى كه ميان خود و خدا را اصلاح كند ، خداوند ميان او و مردم را اصلاح خواهد كرد؛ و كسى كه امور آخرت خويش را اصلاح كند ، خدا امور دنياى او را اصلاح خواهد كرد ؛ و كسى كه از درون جان واعظى دارد ، خدا را بر او حافظى است .
نشانه های خرد در احادیث
دانش و حکمت
شناخت خدا
دین
کمال دین
مکارم اخلاق
کارهای نیک
گذاشتن هر چیزی بر جای خود
( عاقل=عادل)
گزینش بهتر
بهره وری از عمر
گفتار درست و زیبا
تجربه اندوزی
تدبیر نیکو و دور اندیشی
گمانه زنی درست
بی رغبتی به دنیا
ترک بیهودگی
توشه گیری برای آخرت
رستگاری/نجات بخشی
ختم به بهشت شدن کار
اصلاح کننده کار
سرچشمه خوبی ها( دنیایی و آخرتی)
امام الكاظم {ع} :
فَقَّهُوا فى دينَ اللّهِ، فَاِنَّ الْفِقْهَ مِفْتاحُ الْبَصيرَةِ، وَ تَمامُ الْعِبادَةِ، وَ السَّبَبُ اِلَى الْمَنازِلِ الرَفيعَةِ وَالرُّتَبِ الْجَليلَةِ فِى الدّينِ وَالدّنيا.
( تحف العقول ، ص 302؛ بحارالا نوار، ج 10، ص 247، ح 13.)
مسائل و احكام اعتقادى و عملى دين را فرا گيريد، چون كه شناخت احكام و معرفت نسبت به دستورات خداوند،
كليد بينائى و بينش و انديشه مى باشد و موجب كمال عبادات و اعمال مى گردد؛
و راهي به سوى مقامات و منازل بلندمرتبه دنيا و آخرت است .
امام مهدي {عج}:
إنَّ لِي في إبنَةِ رَسولِاللّهِ اُسوَةٌ حَسَنةٌ ؛ (الغيبه ، طوسى ، ص 286)
دختر رسول خدا براى من سرمشقى نيكو است .
آيه شماره 19 از سوره مبارکه غافر
متن آیه:يَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَمَا تُخْفِي الصُّدُورُ
ترجه:خداوند از خيانت چشمها و آن چه دلها مخفى مىكنند، آگاه است.
تفسیر:ايمان به اينكه خداوند باطن همه چيز را مىداند انسان را از ظلم باز مىدارد. «ما للظالمين من حميم... يعلم خائنة الاعين»
علم خداوند تنها به ظاهر نيست، او باطن را هم مىداند. «خائنة الاعين و ما تخفى الصّدور»
امام هادي {ع} :
لو سلک الناس واديا شعبا لسلکت وادي رجل عبد الله وحده خالصا(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 245)
اگر همه مردم مسيري را انتخاب کنند و در آن گام نهند ، من به راه کسي که خدا را خالصانه مي پرستد خواهم رفت .
آثار ذکرخدا
ذکرخدا آثارمُثبَتِ فراوانی داردکه به گوشه ای ازآ ن اشاره می شود.
ذکرازآن جهت که با ذاکر, اتحّادوجودی می يابدوذکرخداباحضوراو همراه است ، پس ذاکرخودرا درمَشهد خدا حاضرمی بيندوازکمال قرب وحضورطَرفِ وافری می بنددلذابرمحورحيا ازبسياری ازافکارپليد ، اخلاق رذايل واعمال نکوهيده احترازمی کند: ( ألم يعلم بأن الله يری) ودرمصاف با اهرمن درون وبيرون که اورابه هوی فرا می خواند وبساط هوس رافراسوی او می گشايد برآنها پيروزمی شود به طوری که برای دفع هر خطرآلودگی به گناه ؛ عادلانه محفوظ می ماند يابرای رفع محذورپديدآمده وگناه مرتکب شده تائبانه ومُنيبانه کوشش می کند : ( قدأفلح من تزکی – وذکراسم ربّه فصلی ) ( والذين إذافعلوافاحشةً أوظلموا أنفسهم ذکروا الله فاستغفروا لذنوبهم ومن يغفرالذنوب إلّا الله ولم يُصرّوا علی ما فعلوا وهم يعلمون ) که آيه اول می تواند مسئله دفع گناه را تبيين کند چنانکه آيه دوم برای تحليل رفع گناه ازراه توبه وانا به درظلّ يادخدا کافی است.
شيطان که عامل نسيان وسبب سهو ازحق و ذهول ازصدق است چون با ذکرخدا رَجم می شود ، لذاياد خدای سبحان يکی ازدواثرمُثبَت راخواهد داشت : يکی آنکه مانع پديدۀ سهو و غفلت است وبه اصطلاح جنبه دَفع خطرداردوديگرآنکه نسيان پديدآمده را به توجّه والتفات تبديل می کند وبه اصطلاح، جنبه رفع خطررابه همراه دارد : ( وما أنسانيُه إلا الشيطان أن أذکره) ، ( وامّا يُنسينّکالشيطان فلاتقعد بعدالذکری مع القوم الظالمين )
باقی
در ادامه مطالب...
ادامه مطلب...